11 Haziran 2012 Pazartesi

hızmaktan hızıntı

köşeyi dönen kamyonu görüyorum. üzerime ışık tutuyolar kaçamiyim diye. dere tepe aşarak binaların arasına koşuyorum. ismimi haykırıyorlar megafondan. o an "ismimi nerden biliyorlar?" diye düşünmenin sırası olmadıgına kanaat getiriyorum.

masayı titreten usb vantilatörün sesiyle ve tepemde yanmakta olan beyaz tasarruflu ampulün aydınlığı ile uyanıyorum efenim. bikaç saniye mal gibi etrafa bakındıktan sonra elimdeki -yatmadan önce açtığım sigara paketinin- çöpleri, yatağımdaki sigara paketlerini daha iyi seçmeye başlıyorum. en azından bu sefer, hızmadan önce gözlüğü çıkarmayı akıl ettiğim için kendimi tebrik ediyorum.

gözlerimi ovuşturarak, elimi yüzümü yıkamadan bir sigara tüttürüyorum efenim. ve arkama yaslanıp, başlayan günüme küfrederek merhaba diyorum.

ve mutlu sonnnn <3 onlar ermiş musakkaya, biz ezelim kerevizi

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder